Gaua iluna eta lainotsua zen ta argazki hau hartu nuen kamera eskuetan nenbilelarik.Aske izan nahi dugu danok ta amets hori beti buruan, bakarrikan balitz beitere bihotz barruan.
Mila pertsonen konpainia sarritan izan dugu. Baina hauetako baten arima inoiz ezagutu al dugu? Askotan indarrak galdu, ta aldatzen dira ideiak, mundua gure ingurun egiten zaigu ezkutau.
Gau ilunetan bakarrik, pentsatzen, aurrekoan utzitakoaz gaur sentitzen dugu pena. Bizitza zen gure maitale, orain arrotz gara ta ezin inori pena hau kontatua, inori ezin maita.
